55-lecie Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej w Malborku [ZDJĘCIA]

W jubileuszu 55-lecia TKKF wzięli udział m.in. działacze towarzystwa, członkowie, a także samorządowcy.
- Chciałbym pogratulować okrągłej, pięknej rocznicy i podziękować za to co zrobiliście, jak wiele wysiłku włożyliście w powstanie bazy sportowej i krzewienie kultury fizycznej - mówił Waldemar Lamkowski, wicestarosta malborski. - Życzę dalszych tak pięknych rocznic oraz tego, byście mieli z tej społecznej pracy jeszcze wiele satysfakcji.

Arkadiusz Mroczkowski, przewodniczący Rady Miasta Malborka, pojawił się na jubileuszu jako przedstawiciel malborskiego samorządu, ale również jako były instruktor karate TKKF.
- To były bardzo miłe chwile, kiedy współprowadziłem sekcję karate. Współpracę wspominam bardzo dobrze i będę ją pamiętał do końca życia - mówił Arkadiusz Mroczkowski.

Dalszych sukcesów na polu krzewienia kultury życzyła także Jolanta Leszczyńska, naczelnik Wydziału Oświaty, Kultury i Sportu Urzędu Miasta Malborka.

Podczas spotkania wręczone zostały wyróżnienia: Złote Odznaki 55-lecia TKKF. Otrzymali je: Edward Orzęcki, Andrzej Lutak, Wiesław Meksuła i Zbigniew Kowalski.

Na spotkaniu pojawiły się także uczennice Gimnazjum nr 1 w Malborku należące do kółka dziennikarsko-sportowego. Przeprowadziły wywiad z Antonim Zdanowiczem, długoletnim prezesem malborskiego TKKF, na temat działalności stowarzyszenia.

Poniżej historia Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej Ognisko Miejskie w Malborku odczytana podczas spotkania jubileuszowego:

W wyniku działalności malborskich społeczników, 26 września 1958 roku doszło do utworzenia Ogniska Miejskiego TKKF, którego działanie było nakierowane na popularyzację i rozwój sportu, rekreacji i turystyki. Podstawową grupę stanowiącą główny filar Ogniska w pierwszym okresie działalności stanowili pracownicy Urzędu Pocztowo-Telekomunikacyjnego, Zespołu Szkół Zawodowych i Liceum Ogólnokształcącego.
Pierwszym prezesem Ogniska został Klemens Lewandowski, przewodniczącym Komisji Rewizyjnej - Franciszek Kamiński, przewodniczącym Sądu Koleżeńskiego - Leszek Witkiewicz.
Jako pierwsi treningi rozpoczęli siatkarz i gimnastyczki, korzystający głównie z obiektów szkolnych. Tak po latach wspomina swoją działalność pani Stanisława Kłopotowska: „Byłam nauczycielka. Chciałam prowadzić zajęcia pozalekcyjne. Na działalność potrzebne były pieniądze. Otrzymałam je z TKKF-u. Najpierw na zajęcia przychodziły moje uczennice, później zaczęły ćwiczyć dorosłe kobiety” - Dziennik Bałtycki, 17 grudnia 1999 r.
Dlatego grupa aktywistów już na początku swojej działalności podjęła bardzo śmiały projekt – budowę obiektu rekreacyjno-sportowego. Początkowo patrzono na nich, jak na ludzi, którzy porywają się z motyką na słońce, próbowano nawet stwarzać trudności. Jednak uporczywa praca małej – na początku – garstki ludzi, pozwoliła zyskiwać coraz większą liczbę sympatyków i pomoc władz. Projekt budowy obiektu na gruzowisku przy ul. Solnej zapadł w grudniu 1957 r., a już 20 kwietnia 1958 r. przystąpiono do porządkowania placu. Na budowie pracowały załogi wielu zakładów pracy i szkół.
Młodzież Zasadniczej Szkoły Zawodowej przepracowała ponad 2 tysiące roboczogodzin. Przy budowie pracowały - jak donosiła prasa - nawet maluchy ze świetlicy i półkolonii wyrywając chwasty. Koszt budowy obiektu przy ul. Solnej wyniósł 600 tys. zł, z czego dotacja Prezydium wyniosła 193 tys. zł. 4 sierpnia 1962 r. nastąpiło uroczyste otwarcie funkcjonalnego - jak na te lata - obiektu. Najwięcej starań w budowę obiektu włożyli prezes Miejskiego Ogniska TKKF Klemens Lewandowski i sekretarz Jan Kurzętowski.
Ale okres budowy obiektu nie był okresem martwym. W międzyczasie powstawały nowe sekcje sportowe jak: kajakarska, żeglarska, lekkoatletyczna, piłki ręcznej, piłki nożnej, strzelecka. Ognisko było organizatorem wielu imprez, spartakiad, zlotów ognisk, w tym wojewódzki, turniejów, festynów, imprez turystycznych oraz prowadziło działalność kulturalno-rozrywkową. Ognisko od początku było jednym z najbardziej prężnych w województwie gdańskim, wyrazem czego były dyplomy, puchary, czy dodatkowy sprzęt, jaki otrzymywało ognisko, m.in. w 1959 r. 10 kajaków czy 20 rowerów na 19-lecie naszego powstania. Ogromnym wyróżnieniem i docenieniem pracy pani Stanisławy Kłopotowskiej był udział sekcji gimnastycznej 22 lipca 1959 r. w obchodach 15-lecia PRL na stadionie X-lecia.
W latach 70 rozpoczynają działalność karatecy - karate Kyokushinkay - z pierwszym instruktorem Arkadiuszem Mroczkowskim. Duże wsparcie w tym okresie otrzymano od wojewody elbląskiego w postaci sprzętu wodnego: łodzie wiosłowe, łodzie motorowe, łodzie typu „Mak”,”Velta”, jacht typu „Nesh”, silniki typu „Pe” i „Wicher”.
Reaktywowana zostaje sekcja sportów wodnych. Powstaje wypożyczalnia sprzętu turystyczno-rekreacyjnego, zimowego i letniego (narty biegowe, zjazdowe, ponad 60 par łyżew z butami, namioty, śpiwory, itd.).
Lata 80 to okres sukcesów siłowych. Początki - koniec lat 70 - to powstanie sekcji kulturystycznej na bazie hangarów przy moście drogowym, Następnie, po kapitalnym remoncie sekcja trójboju siłowego rozpoczyna zajęcia w nowym obiekcie pod Urzędem Miasta. Następuje kolejna przeprowadzka do nowego obiektu – po kapitalnym remoncie - przy ul. Piastowskiej 15. W latach tych corocznie realizowany jest kalendarz imprez, organizowane są festyny rodzinne i zakładowe. Funkcjonuje lodowisko na Solnej, organizowane są turnieje i ligi.
W latach 90 Ognisko czynnie angażowało się na rzecz dzieci i młodzieży, która w wakacje pozostawała w mieście w ramach akcji „Lato w mieście”. Była to zazwyczaj młodzież z rodzin słabo sytuowanych finansowo. Przez prawie dwa miesiące - na bazie Szkoły Podstawowej nr 1- młodzież uczestniczyła pod opieką instruktorów w różnych formach zabaw rekreacyjno-sportowych. Całość akcji kończyła się podsumowaniem oraz wręczeniem nagród pozyskanych od sponsorów.
Także w latach 90 i początkach lat XXI wieku organizowana jest masowa impreza pod nazwą Bieg Niepodległości. Co roku - przez 15 lat - w dniu 11 listopada spotykała się młodzież ze szkół podstawowych, gimnazjów, ponadgimnazjalnych oraz dorośli, aby w ten sposób czcić odzyskanie niepodległości Polski. Początkowo była to impreza lokalna, lecz z każdym rokiem nabierała nowych wartości. Startowali bowiem zawodnicy nie tylko z miasta, ale i z powiatu, województwa, kraju, a w kolejnych edycjach z zagranicy. Zawodnicy, którzy startowali w naszym biegu, uczestniczyli z powodzeniem w zawodach międzynarodowych. Liczba uczestników w końcowym momencie zbliżała się do 1000 osób.
Jednak lata 90 i kolejne obok niewątpliwych osiągnięć naszego Ogniska w propagowaniu rekreacji i sportów masowych, jak: turnieje tenisa stołowego, ligi piłki nożnej, koszykowej, siatkowej, ligi tenisa ziemnego, sportów siłowych, festynów zakładowych i miejskich, lata te związane były z problemami. Takim największym problemem było uszczuplenie naszej bazy. Pozbawiono Ognisko bazy magazynowej przy moście drogowym, budynku – siedziby obok Urzędu Miasta, siłowni pod Urzędem Miasta, boiska i kortów przy ul. Solnej, bazy sportów siłowych przy ul. Piastowskiej. Wszystkie te obiekty były budowane i remontowane przy bardzo dużym zaangażowaniu społecznym oraz własnych środków finansowych.
Dziś Ognisko Miejskie TKKF w Malborku zrzesza 32 aktywnych członków, a swoją działalność, z sukcesami, opiera głównie na zespołach piłki siatkowej kobiet i mężczyzn.
Ognisko nasze zawsze będzie się kojarzyło z dwoma nazwiskami, ludźmi, którzy znaczną część swojego życia poświęcili tej organizacji. Są to nieżyjący już pan Jan Kurzętowski i obecny na dzisiejszym spotkaniu Antoni Zdanowicz.