Cukrownia Malbork w obiektywie. Fabryka w czarno-białym wydaniu

Historia cukrowni w Malborku sięga lat 1880-1881, gdy z inicjatywy władz prowincji i akcjonariuszy prywatnych powołano do życia spółkę Zuckerfabrik Marienburg A.G.

Początkowo produkcja skupiała się wyłącznie na surowcu niekonsumpcyjnym, produkowanym na potrzeby rafinerii. W latach 30. XX w. wzbogacono asortyment produkcyjny. Obszar plantacji buraka cukrowego wynosił wówczas około 2750 hektarów.Cukrownia należała do największych przedsiębiorstw w powiecie malborskim przed 1945 rokiem. W ostatniej fazie działań wojennych została kompletnie zniszczona. Dzieła zniszczenia dopełniła próba demontażu linii produkcyjnych i urządzeń przez wojska radzieckie - informuje Archiwum Państwowe w Malborku.

Szybko jednak fabryka wznowiła działalność i do dziś pozostała, nie tylko przez swój wysoki komin, charakterystycznym punktem miasta. Zresztą, Pomorze po wojnie było usłane cukrowniami, weźmy choćby najbliższe zakłady – w Nowym Stawie czy Starym Polu.

Obecnie malborskie przedsiębiorstwo jest jedyną cukrownią w województwie pomorskim i jedną z 7 należących do Krajowej Spółki Cukrowej. Ta państwowa spółka akcyjna powstała 26 sierpnia 2002 roku w wyniku konsolidacji trzech spółek cukrowych należących do Skarbu Państwa: Mazowiecko-Kujawskiej Spółki Cukrowej S.A., Poznańsko-Pomorskiej Spółki Cukrowej S.A. oraz Lubelsko-Małopolskiej Spółki Cukrowej S.A.

Podstawę dla powołania KSC stworzyła decyzja Sejmu RP, który 21 czerwca 2001 roku przyjął ustawę o regulacji rynku cukru, zakładającą połączenie niesprywatyzowanych wcześniej spółek cukrowych i spółek-cukrowni w jeden duży podmiot zdolny do sprostania konkurencji firm zagranicznych.

KSC sprzedaje swoje produkty pod marką „Polski Cukier”, która istnieje od chwili powołania firmy.