Dziewczęta z Malborka, mistrzynie Pomorza, zagrały w turnieju o Puchar Tymbarku

Uczennice w wieku 8-10 lat z Zespołu Szkół w Malborku nr 1 brały udział w finale o puchar Tymbarku. Aby znaleźć się w Warszawie dziewczęta musiały pokonać drużyny z województwa pomorskiego i zostać mistrzyniami tegoż województwa. Właśnie tak się stało. 29 marca reprezentacja szkolna do lat 10 przyjechała z Gdyni ze złotym medalem, wielkim pucharem oraz z przepustką do Warszawy na finał ogólnopolski.
To był tylko początek drogi. Potem trzeba było zadbać o organizację wyjazdu. Na apel o pomoc odpowiedzieli starosta malborski, burmistrz Malborka, Pomorski Związek Piłki Nożnej, wójt gminy Malbork, Erofins Polska w Malborku, Auto Centrum Cisy oraz rodzice. Wielkie ukłony dla wszystkich sponsorów. Dzięki dobremu sercu można było zabezpieczyć wyjazd i ubrać dziewczęta, aby godnie reprezentowały nie tylko nasz region, ale i województwo pomorskie.
Wyjechaliśmy na turniej bardzo wcześnie, o godzinie 3.30. Po dojeździe do Warszawy zjedliśmy szybko śniadanie, zmieniliśmy ubiór na stroje reprezentacyjne Tymbarka i przejechaliśmy na plac defiladowy na otwarcie zawodów oraz losowanie Przepiękna oprawa, wyśmienici ludzie sportu, 64 drużyn czekających w napięciu, kto z kim zagra.
Niestety, losowanie nie sprzyjało oczekiwaniom, dostaliśmy to co najsilniejsze w kraju - województwa mazowieckie, małopolskie i wielkopolskie. Taki los. Zrobiliśmy, co mogliśmy. W dniu przyjazdu rozegraliśmy trzy mecze, niestety zespoły były za silne, przegraliśmy wszystko i nie strzeliliśmy bramki.
Następnego dzień trwała walka o miejsce 9-16 z województwem podkarpackim. Zwycięstwo 6:0 podbudowało nas i dało otuchę do dalszej gry. Następna drużyna, która stanęła nam na drodze, to województwo śląskie. Niestety po walce przegraliśmy 2:3 i w ostatnim mecz walczyliśmy o pozycję 11 z województwem świętokrzyskim. Po dużej walce i atakach jednej i drugiej drużyny wynik końcowy brzmiał 0:0. Po rzutach karnych wygraliśmy 2:0 zajmując 11 miejsce w Polsce do lat 10.
Tu nie tylko aspekt sportowy odegrał rolę, lecz charakter, iż po pierwszym dniu zawodniczki się odbudowały i podjęły sportową walkę, dały z siebie wszystko. W czasie wolnym, a było go bardzo mało, dziewczęta zwiedziły stadion Legii oraz starówkę w Warszawie. Dziękuję wszystkim, którzy się przyczynili do wyjazdu i sprawowali opiekę nad drużyną, a przede wszystkim dziewczętom. Nie było łatwo wyjechać w wielką podróż na stadiony bez rodziców, ale dały radę i mają pamiątkę na całe życie.

Relacja Jerzego Wnuka-Lipińskiego, trenera drużyny Zespołu Szkół nr 1 w Malborku