Kroniki ZSP 4 Malbork, czyli wtedy jeszcze ZSZ im. Janka Krasickiego (odc. 4). To wtedy rozpoczęła się budowa nowej siedziby

Przy końcu roku szkolnego 1981/82 można znaleźć w kronice ówczesnego Zespołu Szkół Zawodowych im. Janka Krasickiego w Malborku notkę z "Wiadomości Elbląskich". Gazeta opublikowała zapowiedź dużej inwestycji, oczekiwanej ponoć od lat 60. XX wieku. Co ciekawe, autor nie pozostawił suchej nitki na lokalnym systemie organizacji oświaty.

- Malborskie szkolnictwo zawodowe już od dawna boryka się z brakiem bazy lokalowej. W miarę wzrostu liczby mieszkańców i rozwoju tego typu placówek trudności te ustawicznie się pogłębiają. Zaciążyła na tym krótkowzroczna polityka ówczesnych władz administracyjnych i oświatowych, która doprowadziła do tego, że w minionych 37 latach nie wybudowano w mieście ani jednej szkoły ponadpodstawowej. Przeciwnie, za zgodą tychże władz w kilka lat po wojnie rozebrano przy ul. Solnej gmach szkoły zawodowej, który przy niewielkim nakładzie pracy i skromnych środkach finansowych można było wówczas odbudować. Skutek tej nieprzemyślanej decyzji jest taki, że młodzież szkół zawodowych nie ma się gdzie uczyć, a nauczyciele pracują w warunkach, które są zaprzeczeniem współczesnej szkoły - pisały w połowie 1982 roku "Wiadomości Elbląskie".

Jako przykład "najbardziej tragicznej sytuacji" gazeta podała ZSZ im. J. Krasickiego w Malborku, gdzie od września 1981 r. wyłączono z użytku dwie górne kondygnacje. Powołując się na ekspertyzy budowlane, "WE" pisały o "grożącym niebezpieczeństwie spowodowanym niszczącym działaniem grzyba domowego i dekapitalizacją budynku, zbudowanego w roku 1853."

Budynek nie nadaje się do dalszego użytkowania do celów szkolnych. Ze wstępnych obliczeń wynika, że prace remontowo-rewaloryzacyjne szkoły, będącej obiektem zabytkowym, trwałyby bardzo długo, być może dłużej niż budowa nowego gmachu i pochłonęłyby ponad 30 mln zł - czytamy w artykule opublikowanym w "WE".

Od września 1981 r. większość uczniów została przeniesiona do warsztatów szkolnych przy ówczesnej ul. Karola Marksa (obecnie de Gaulle'a), w których część pomieszczeń przeznaczono na klasy lekcyjne. Zajęcia w ZSZ odbywały się na dwie zmiany, nauka trwała nawet do godz. 20.
Zapadła więc decyzja, by zbudować nową szkołę.

- Odpowiedzialnym zaś za wszelkie czynności związane z dokumentacją został z upoważnienia dyr. szkoły mgr Ireneusz Skrobisz. On to przy akceptacji Wojewódzkiej Komisji Planowania przy UW w Elblągu i współudziale Rejonowej Dyrekcji Rozbudowy Miasta i Obszarów Wiejskich w Malborku powierzył wykonanie dokumentacji technicznej Biuru Projektów Budownictwa Komunalnego w Elblągu. Koncepcja inwestycji wykonana przez mgr. inż. arch. Wiesława Ziemblę została zatwierdzona przez zespół opiniujący i Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Elblągu - informowały "WE".

Po szerokiej i wnikliwej konsultacji społecznej, dzięki ustawicznym wysiłkom Kuratorium Oświaty i Wychowania, interwencji radnych MRN i WRN, a szczególnie przychylnemu stosunkowi wojewody elbląskiego płk. dr. Ryszarda Urlińskiego inwestycja została uznana za priorytetową i ujęta w planie na rok 1982. Zapewniono wykonawstwo i środki na realizację tego bardzo ważnego dla środowiska malborskiego zadania - czytamy w tej samej notce prasowej.

Prace na budowie rozpoczęły się jeszcze w 1982 roku, a 16 marca 1983 r. odbyła się duża uroczystość – wmurowanie aktu erekcyjnego z udziałem uczniów, nauczycieli, władz partyjnych, miejskich, wojewódzkich i oświatowych, mieszkańców, pocztów sztandarowych, orkiestry wojskowej, pracowników PBRol. Malbork realizujących inwestycję. Treść aktu erekcyjnego odczytała Ewa Dyk, uczennica klasy IV liceum elektrycznego.