Malbork. Kronika miasta z lat 2000. Kto jeszcze pamięta, co się wtedy działo? Na pewno było "na bogato"

„Kronika miasta Malborka” była prowadzona od 1966 r. przez śp. Wiesława Jedlińskiego. To łącznie trzy tomy najnowszej historii, w których zapisane są najważniejsze wydarzenia z życia malborskiej społeczności. Autor otrzymał za to dzieło życia najwyższe miejscowe wyróżnienie, tytuł "Zasłużony dla Miasta Malborka".

Rok 2004 zaczyna się dość mocnym akcentem, bo wizytą Lecha Wałęsy. Inicjatorem tej lutowej wizyty był ówczesny burmistrz Malborka, Jan Tadeusz Wilk.
- Dziękuję wójtowi za zaproszenie, a państwu za przybycie - przejęzyczył się z wdziękiem Lech Wałęsa na początku swego wystąpienia w przyzamkowym Karwanie, co mogło usłyszeć kilkaset osób, bo tyle zgromadziło się wówczas na widowni.

Z Gdańska do miasta nad Nogatem jest żabi skok, były prezydent i noblista bywał więc tu, ale raczej prywatnie.

Do Malborka przyjechałem, bo mam tu kilku znajomych, chociaż nigdy nie odwiedziłem tego miasta jako oficjel – przyznał wówczas Lech Wałęsa.

Jan Tadeusz Wilk, ówczesna głowa miasta, zachowywał się trochę, jakby stał na czele nieformalnego „księstwa malborskiego”, tak przynajmniej wynika z listy międzynarodowych gości.
Z perspektywy lat najważniejszym wydaje się Victor Ashe, ambasador Stanów Zjednoczonych w Polsce. A może Janowi Tadeuszowi Wilkowi marzyło się „życie jak w Madrycie”? Przyjmował wszak również ambasadora Królestwa Hiszpanii w Polsce.

To wówczas burmistrz przechadzał się aleją Celników Polskich pod rękę z premierem Markiem Belką. Tym samym, który przyznał się, że zna Jennifer Lopez. Choć preferencje muzyczne malborskiego włodarza były akurat zupełnie inne. Świadczy o tym choćby wystawienie za jego kadencji opery "Straszny dwór" Stanisława Moniuszki w reżyserii Kazimierza Kowalskiego z udziałem artystów Polskiej Opery Kameralnej w Łodzi. Gościli w Malborku również członkowie Zespołu Pieśni i Tańca "Mazowsze".

Kiedy burmistrz Wilk brylował między gośćmi, radni przyglądali się wydatkom magistratu. Wyliczyli, że tylko w 2004 r. na pamiątkowe gadżety i prezenty rozdawane podczas oficjalnych spotkań wydano 100 tys. zł.

O jakich upominkach mowa? Między innymi o dziesięciu fotogramach z widokiem zamku - po ok. 1 tys. zł każdy.

Zdajemy sobie sprawę, że żyjemy w określonych czasach i musimy się elegancko zachować. Ale z upominkami trzeba mieć wyczucie. Można było zamknąć się w połowie tej kwoty. To nie są drobne wydatki. Moim zdaniem, zabrakło w tym przypadku nieco roztropności. Dawniej nie robiło się hurtowych zakupów, ale wybierało drobiazg przed planowaną wizytą gościa – komentował Władysław Krawczyk, wówczas szef Komisji Finansowo-Budżetowej w malborskiej Radzie Miasta.

Ale byli też tacy, którym podobała się działalność burmistrza.
- W kapitalizmie, do którego jeszcze nie wszyscy się przyzwyczailiśmy, nie ma nic za darmo. Żeby ograniczyć te wydatki, musielibyśmy ograniczyć cele - uważał radny Stanisław Berliński.

Zdaje się, że i burmistrz widział swe miasto ogromne.

Żadni "hamulcowi" nie zaszkodzą temu miastu, bo Malbork się rozpędza. Nie chciałbym tylko, by przez takie głosy lokalna społeczność doznała jakiegokolwiek uszczerbku - komentował w maju 2005 r. Jan Tadeusz Wilk.

To na jego działalności w kadencji 2004-2006 r. kończy się trzeci i ostatni tom „Kroniki miasta Malborka”.
Dziękujemy za jej udostępnienie Urzędowi Miasta.