Malbork. W Starostwie Powiatowym odsłonięto tablicę na 100-lecie odzyskania przez Polskę niepodległości

Płyta w kształcie Polski z napisem "Bohaterom Niepodległości wieczna pamięć w 100. rocznicę odzyskania niepodległości 1918-2018" została odsłonięta w czwartek (27 grudnia) na początku sesji Rady Powiatu.

- Podsumowując stulecie niepodległości, odsłaniamy tablicę, upamiętniając tę datę, jak i cały rok,w którym odbyło się wiele imprez w całym powiecie. Tablica podpisana jest "Radni powiatu malborskiego". To nie tylko ci, którzy dzisiaj zasiadają, ale też ci, którzy od początku zasiadali w samorządowych ławach, jak i ci, których z nami już nie ma - mówił Mirosław Czapla, starosta malborski.

Tablicę odsłonili Marcin Szesza i Magdalena Wiatrowska, najmłodszy radny i pracownica Starostwa Powiatowego.

Starosta Czapla przy tej okazji przypomniał, że 27 grudnia przypada stulecie wybuchu Powstania Wielkopolskiego. - Malbork też jest w tej historii - mówił Mirosław Czapla, przypominając generała Stanisława Taczaka, pierwszego dowódcę powstania. - Został pochowany w Malborku, bo ówczesne władze nie pozwoliły, by spoczął obok swoich żołnierzy. Stało się to dopiero w 1988 roku.

Przypomnijmy, że niedawno, bo 10 listopada, staraniem malborskich filatelistów w Urzędzie Pocztowym Malbork 1 z okazji Święta Niepodległości stosowany był datownik okolicznościowy z wizerunkiem gen. Taczaka (1874-1960), który przez moment był mieszkańcem Mabork. Tutaj zmarł w 1960 roku.

- Generał Stanisław Taczak to pierwszy dowódca wojskowy Powstania Wielkopolskiego, wówczas major. Spędził w naszym mieście ostatni okres swojego życia. Do Malborka przeniósł się w 1959 roku wraz z rodziną swojej córki. Jego zięć - lekarz był kierownikiem przychodni kolejowej przy Dworcowej. Generał tu umarł i został pochowany na cmentarzu w Kałdowie. Po ekshumacji jego prochy spoczywają w Poznaniu na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan - wyjaśnia Jerzy Zimnicki, pomysłodawca i projektant datownika.

Stanisław Taczak na przełomie 1918 i 1919 roku odegrał znaczącą rolę w Powstaniu Wielkopolskim. 28 grudnia 1918 roku o godz. 20 Stanisław Adamski i Wojciech Korfanty powierzyli mu tymczasowe dowództwo, do czasu przybycia do Poznania jednego z polskich generałów. Drogą telefoniczną uzyskano akceptację Józefa Piłsudskiego. W oparciu o miejscowych oficerów i kilku przybyłych z Warszawy awansowany do stopnia majora Stanisław Taczak w ciągu kilku dni zorganizował dowództwo główne powstania. Formalnie podporządkował mu wszystkie formacje polskie w zaborze pruskim.

Taktykę oddziałów powstańczych w ciągu pierwszych tygodni walk charakteryzowało upodobnienie do działań partyzanckich z okresu Powstania Styczniowego (1963-1964). W sztabie dowództwa głównego opracowano jednak plan działań operacyjnych i dyrektywy taktyczne, które zostały rozesłane w teren 1 stycznia 1919 roku.

Do chwili objęcia stanowiska głównodowodzącego przez gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego (16 stycznia) mjr Taczak i jego sztab zorganizowali ochotniczą armię powstańczą liczącą w oddziałach frontowych 14 000 ludzi i około 5000 w Poznaniu. Powstały zalążki pułków piechoty i artylerii, oddziały techniczne, służby zaopatrzenia i służba sanitarno-medyczna.

Całą drugą wojnę światową Stanisław Taczak spędził w niemieckiej niewoli, przenoszony z oflagu do oflagu. W 1946 roku wrócił do Polski, gdzie komuniści nie zapomnieli mu przedwojennej świetności. Dostał zakaz osiedlania się w Wielkopolsce.