Po śmierci Jana Pawła II takie były reakcje w Malborku

Papież Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia 2005 roku. Osobisty papieski lekarz Renato Buzzonetti stwierdził śmierć Ojca Świętego o godzinie 21.37.

Malborska księga kondolencyjna została wyłożona w holu Urzędu Miasta w poniedziałek, 4 kwietnia. Jako pierwsze wpisały się do niej uczennice Ie z Gimnazjum nr 1. Napisały:„Ku czci Wielkiego Niezapomnianego Człowieka, który poświęcił swe życie, dając przykład bezgranicznej Miłości do Boga. Na zawsze pozostanie w naszych sercach”.

Do Urzędu Miasta mieszkańcy przychodzili przez cały dzień. I w kolejne dni - księga była wyłożona do dnia pogrzebu Papieża. Była to pierwsza księga kondolencyjna w historii samorządu. Oprawiony w cielęcą skórę tom stanowił prezent od niemieckich przyjaciół z Monheim.

- Nie przypuszczaliśmy, że wykorzystamy ją przy takiej okazji - przyznawał wówczas Tadeusz Woźny, przewodniczący Rady Miasta Malborka. On również wpisał się do księgi w imieniu całej malborskiej społeczności:
„Odszedł Wielki Polak. Żadne słowa nie oddadzą naszego smutku i bólu. Nie mogliśmy Cię zatrzymać na tej ziemi, ale na zawsze pozostaniesz w naszych sercach”.
Tadeusz Woźny miał okazję osobiście spotkać się z Janem Pawłem II. Ojciec Święty przyjął grupę pielgrzymów z naszego regionu na prywatnej audiencji 30 czerwca 1997 roku.
- To była wyjątkowa chwila. Jan Paweł II podszedł do mnie, zapytał skąd jestem. Gdy powiedziałem, że z Malborka, ożywił się. Stwierdził, że pamięta nasz zamek, że go widział. Nie zdążyłem zapytać, kiedy to było, zresztą nie śmiałem nawet tego robić - opowiadał w 2005 roku Tadeusz Woźny. - Papież udzielił za moim pośrednictwem błogosławieństwa dla wszystkich mieszkańców.

Najważniejszym wydarzeniem, podczas którego malborczycy oddali hołd Papieżowi-Polakowi, była uroczysta msza święta - czwartek, 7 kwietnia, w kościele Matki Boskiej Nieustającej Pomocy przy ul. Słowackiego. Udział w pożegnalnym nabożeństwie wzięli przedstawiciele władz powiatu i miasta, a także poczty sztandarowe instytucji, organizacji kombatanckich, szkół i związków.

Grupy mieszkańców udały się również na piątkowy (8 kwietnia) pogrzeb Ojca Świętego do Rzymu. Wśród nich byli harcerze. Władze ZHP ogłosiły wówczas aż miesięczną żałobę. Odwołano huczne przeglądy i spotkania, w tym ogólnopolski Satyrykon.