Malbork. W Sądzie Rejonowym trwa proces policjantów oskarżonych o pobicie rowerzysty

Granica między prawdą a pomówieniem jest w tej sprawie prawie niezauważalna. Sędzia, który od dwóch lat prowadzi proces, ma więc trudną rolę do wypełnienia, bo to proces poszlakowy. Z jednej strony, jest słowo mocno pobitego człowieka, który ledwo uciekł przed śmiercią...

- Obrażenia skutkowały wystąpieniem choroby realnie zagrażającej życiu. Gdyby nie interwencja chirurgiczna, krwawienie wewnątrz trwałoby, powodując wypływ krwi z naczyń do jamy brzusznej, wywołując w konsekwencji wstrząs krwotoczny i śmierć - niemal recytował dr Michał Kaliszan, biegły z Zakładu Medycyny Sądowej w Gdańsku, podczas jednej z rozpraw w Sądzie Rejonowym w Malborku.

Opisywał obrażenia dziś 59-letniego mieszkańca gminy Miłoradz, pana Janusza. Ten jest pewien: - Pobili mnie policjanci - mówi stanowczo i opowiada, że w połowie października 2008 roku prowadził rower drogą gruntową. Zachciało mu się za potrzebą, więc położył go i poszedł w pobliskie krzaki. Kiedy wrócił, przy rowerze stał policyjny patrol - kobieta i mężczyzna. Mundurowy miał go zapytać, czy wcześniej prowadził rower po pijanemu, a gdy zaprzeczył, miał być uderzony w mostek i trzykrotnie kopnięty.

Z tą wersją absolutnie nie zgadzają się oskarżeni. Nie przyznają się do niczego, twierdzą wręcz, że chcieli pomóc człowiekowi, którego w stanie nietrzeźwym napotkali na drodze, a teraz jeszcze spotykają ich pomówienia.

Na pewno dojścia do prawdy nie ułatwiają... zeznania świadków. Przy czym trzeba podkreślić, że świadków naocznych tutaj nie ma w ogóle.

- O sprawie dowiedziałem się po pięciu dniach koło sklepu, kiedy poszedłem po zakupy. Usłyszałem od znajomych, że pan Janusz miał poważną operację, nie pamiętam - na śledzionę czy wątrobę. Prawdopodobnie, tak mówili, policjanci go zbili, ale dokładnie nikt nie wie, co i jak się stało. Nic więcej na ten temat nie wiem - zeznawał w sądzie w ubiegłym tygodniu mieszkaniec Mątów Wlk., wsi, w okolicy której miało dojść do pobicia.
Zeznania świadków są niespójne, rozbieżne, rozmyte przez czas. Obrona z kolei starała się dowieść, że być może pokrzywdzony sam sobie jest winien. Podczas jednej z rozpraw dużo czasu poświęciła możliwości zrobienia sobie krzywdy podczas jazdy na rowerze. Adwokaci pytali biegłego, czy pokrzywdzony mógł odnieść obrażenia, spadając z roweru do rowu o dość znacznej głębokości. Albo uderzając się o kierownicę lub też spadając z roweru i uderzając się o dwie butelki piwa, które miał za pasem. Czy też spadając z siodełka, a potem będąc uderzony przez jednoślad spadający na jego brzuch.

- Mało prawdopodobne jest, żeby typowy rower, upadając z wysokości podłoża, a nie rzucony na przykład z 10 piętra, spowodował takie obrażenia - mówił biegły Michał Kaliszan.

Stwierdził natomiast, że "tego typu obrażenia jak u pokrzywdzonego mogły powstać w wyniku urazów godzących w brzuch, zadanych nogą lub pięścią, czyli mogły powstać w okolicznościach podanych przez pokrzywdzonego".

Sprawa w sądzie rozpoczęła się dokładnie w lipcu dwa lata temu. Andrzej Iwanowski, wiceprezes SR w Malborku i jednocześnie przewodniczący Wydziału Karnego, mówi, że na początku z pozoru wyglądała na dość prostą.

- Materiał dowodowy jest jednak sprzeczny wewnętrznie - wyjaśnia sędzia Iwanowski. - Sędzia musi dojść prawdy na podstawie poszlak i dowodów, które nie są jednoznaczne.

A to trudne zadanie. Jeśli policjanci są niewinni, a zostaną skazani... Lub też jeżeli są winni, to przy wyroku uniewinniającym - delikatnie mówiąc - może ucierpieć autorytet Temidy...

- Sprawa jest poważna, jej rozstrzygnięcie będzie rzutowało na przyszłość osób, których dotyczy. Dlatego sędzia musi ją zbadać bardzo wnikliwie i dlatego proces jest tak czasochłonny - dodaje Andrzej Iwanowski.

Długość procesu zależy od wielu czynników. Choćby od liczby biegłych i ekspertyz. Tutaj wypowiadali się m.in. specjaliści od fonoskopii, którzy analizowali policyjne nagranie z interwencji w okolicy Mątów Wielkich. Oddzielnie inni biegli zajęli nawet stanowisko na temat głosu oskarżonego policjanta i stopnia jego podenerwowania. Nerwowo do dziś reaguje pan Janusz.
- Ja do tej pory mam dreszcze, jak widzę policjantów. Tak mi pomógł, że trzeba mi było wyciąć śledzionę - mówi.
- Ja udzieliłem pomocy temu człowiekowi. Żadnej krzywdy mu nie zrobiłem. Odwiozłem go do jego zabudowań - powiedział nam oskarżony policjant.

Prowadzący proces sędzia Jarosław Łukowski wyznaczył kolejną rozprawę po wakacjach. Nie wiadomo, czy dojdzie do mów końcowych stron.