Malbork. Kronika Szkoły Podstawowej nr 2 (odc. 3). Tak wyglądało życie w latach siedemdziesiątych i na początku lat 80.

Już w poprzednich odcinkach pisaliśmy, że wiele o życiu w Malborku z czasów PRL można dowiedzieć się z gazetowych notatek zachowanych w kronice Szkoły Podstawowej nr 2. Z jednej z nich – z 1973 r. - można się dowiedzieć, że „problemy społeczno-gospodarczego rozwoju dzielnicy Piaski były przedmiotem obrad ostatniej sesji wyjazdowej Miejskiej Rady Narodowej w Malborku.”

Autor donosił, że „Piaski stają się coraz bardziej przemysłową dzielnicą miasta”. Warto przytoczyć fragmenty artykułu sprzed blisko pół wieku choćby ze względu na nazwy, których dziś już nie ma. O Piaskach pisano tak:

„W roku 1974 rozpocznie się tutaj (w okolicach obecnego POM) budowę nowego zakładu dla Malborskiej Fabryki Wentylatorów. Między POM a Okręgową Spółdzielnią Mleczarską wzniesione zostaną budynki AGROMY. Gdańskie Zakłady Papiernicze wybudują centralę techniczną. W roku 1975 rozpocznie się rozbudowa bazy technicznej PBRol. W 1973 r. PKS przystąpi do budowy bazy. W przyszłym roku zacznie się również budować nową piekarnię.

Równolegle z inwestycjami przemysłowymi będzie się rozwijało budownictwo mieszkaniowe i komunalne. W roku 1973 w dzielnicy Piaski zostaną oddane do użytku trzy budynki mieszkalne o 344 izbach. W latach 1974-75 wybuduje się następne cztery budynki mieszkalne o 296 izbach. Wkrótce rozpocznie się budowę pawilonu usługowego, w którym znajdą pomieszczenia sklep ZURiT, piekarniczy i rybny. W 1974 r. przystąpi się do realizacji – w ramach inwestycji wspólnej – obiektu, w którym znajdą pomieszczenia lekarska przychodnia przemysłowa i żłobek. Po roku 1975 przy ul. Fornalskiej wybudowany zostanie budynek dla Liceum Ogólnokształcącego.”

W roku 1976 ważnym wydarzeniem było oddanie Domu Młodego Robotnika, w którym mieszkali młodzi pracownicy Przedsiębiorstwa Budownictwa Rolniczego w Malborku. O tym również informowały gazety:

„Zbudowany kosztem 20 mln zł obiekt liczy 220 miejsc. 140 z nich zajmuje stacjonarny Ochotniczy Hufiec Pracy kształcący junaków w zawodach: murarz-tynkarz i zbrojarz-betoniarz.

Na miejscu jest także stołówka wydająca 300 obiadów dziennie (z jej usług korzystają również pracownicy Makopu), obszerny klub Ruchu, do którego zagląda okoliczna młodzież, oraz zakładowa przychodnia lekarska.

W piwnicy młodzież urządziła własnym sumptem piękny klub ZSMP, jest tu też klub radiotechniki i harcówka druhów ze Szkoły Podstawowej nr 2. Dom i szkoła ściśle bowiem współpracują ze sobą.”

W roku szkolnym 1974/75 egzekutywa Komitetu Powiatowego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Malborku, składając życzenia z okazji Dnia Nauczyciela, przypomniała, kim według ówczesnego światopoglądu był uczeń.

„Społeczeństwo powierzyło Wam swój największy skarb – dzieci. Z zaufaniem i wiarą dało do Waszych rąk najdelikatniejsze tworzywo – młode charaktery Polaków.
W codziennej, aktywnej i twórczej pracy kształtujecie otwarte umysły, gorące serca i sprawne ręce młodego pokolenia. Czynicie to świadomi społecznej odpowiedzialności za przyszłość naszej Ojczyzny – Polski Ludowej, bo najlepiej wiecie, że taka będzie Rzeczypospolita, jakie Jej młodzieży wychowanie.

A chcemy wszyscy, by z dnia na dzień była Ona piękniejsza i zasobniejsza, by rosło Jej znaczenie, by coraz pełniej urzeczywistniał się ambitny program Jej rozwoju i rozkwitu.”

W tamtych czasach tradycją było nadawanie patronów klasom. W roku szkolnym 1974/75 „w związku z 30 rocznicą zwycięstwa nad faszyzmem i 30-leciem Ziemi Malborskiej grupie wiekowej klas VI-VIII nadano imię „Obrońcy Pokoju”. Na uroczystości tej uczniowie kl. VIII a – Budowniczowie Polski Ludowej – zaprezentowali bogaty i ciekawy program.”

W roku szkolnym 1975/76 „dwójka” cieszyła się ze zwycięstwa we współzawodnictwie szkół województwa elbląskiego uczestniczących w Klubie Otwartych Szkół.

„Chodzi o to, aby szkoła nie była „samą dla siebie”, ale instytucją, która wychodzi poza własne podwórko i swoimi osiągnięciami będzie oddziaływać na środowisko, a równocześnie będzie czerpać korzyści z doświadczeń zakładów pracy i całego społeczeństwa. (…) We współzawodnictwie Klubu Otwartych Szkół w woj. elbląskim za rok szkolny 1974/75 pierwsze miejsce zajęła Szkoła Podstawowa nr 2 w Malborku. Na drugim miejscu uplasowała się Szkoła Podstawowa nr 9 w Malborku, a na trzecim – Szkoła Podstawowa nr 7 w Elblągu” - pisała ówczesna prasa.

W roku szkolnym 79/80 kronika informowała o wybitnych osiągnięciach zespołu wokalnego Kalinka, który m.in. zajął I miejsce na centralnych eliminacjach piosenki radzieckiej w Łomży, gdzie „na szczególne wyróżnienie zasłużył utalentowany Przemek Ciechanowski.” Zespół zakwalifikował się do udziału w finałowym koncercie w Zielonej Górze, został też zaproszony do Polskiego Radia w Warszawie.